Венера — Жерге ең жақын планеталардың бірі әрі Күн жүйесіндегі ең жұмбақ планеталардың бірі. Оны көзбен көріп, Күннің жарығында ең жарқын объектілердің бірі ретінде бақылауға болады, бұл оны адамдардың тарихында ұзақ уақыт бойы қызықтырды. Бірақ оның сыртқы жарқылдығы мен жақындығына қарамастан, Венера әлі де көптеген тұрғыдан жұмбақ болып табылады. Венера туралы бірнеше қызықты деректерді қарастырайық, олар планетаның көптеген құпияларын ашуға көмектеседі.
- Венера — Күн жүйесіндегі ең ыстық планета, бірақ Меркурийге қарағанда ол Күнге алыс орналасқан. Оның бетінде температура 465 градус Цельсийге жетеді. Бұл парниктік әсердің салдарынан, оны негізінен көмірқышқыл газынан тұратын тығыз атмосферасы қалыптастырады.
- Венераның атмосферасы соншалықты тығыз, оның бетіндегі қысым 90 есе жоғары. Бұл мұхиттың тереңдігімен шамалас, яғни 900 метр тереңдіктегі судағы қысыммен тең. Осылайша, Венераның бетіне зерттеу жүргізу өте қиын.
- Венера Жермен салыстырғанда өте ұқсас, бірақ басқа қасиеттері жағынан айтарлықтай ерекшеленеді. Оның диаметрі 12 104 километрді құрайды, бұл Жерден тек 650 километрге ғана аз. Алайда басқа сипаттамалары бойынша Венера Жерден мүлде өзгеше.
- Венераның айналу жылдамдығы өте баяу, ал оның бір күні Жердің бір жылынан ұзағырақ. Планета Күнді бір айналып өтеді 225 Жер күніне, бірақ Венераның бір күні 243 Жер күнін алады. Сондықтан Венерада бір күн ұзақ болады.
- Венераның айналуы көпшілік планеталарға қарағанда кері бағытта жүреді. Бұл оның бетіндегі Күннің батыстан шығып, шығыстан бататынын білдіреді. Бұл құбылыс оның ретроградты айналуынан туындайды.
- Венерада көптеген жанартаулар бар. Оның бетінде 1600-ден астам үлкен жанартау бар, олардың кейбіреуі белсенді болуы мүмкін. Нақты атқылаулар туралы деректер болмаса да, планетадағы геологиялық белсенділік бұл жанартаулардың жақында да атқылауы мүмкін екенін көрсетеді.
- Планетаның атмосферасында температура мен желдің жылдамдығында өте үлкен айырмашылықтар бар. Венерада желдер сағатына 360 километрге дейін жетуі мүмкін, бұл тығыз атмосфераға қарамастан өте жоғары көрсеткіш. Бұл Венераның климаттық өзгерістері мен күрделі ауа райын тудырады.
- Венераның бетінде көптеген жазықтар бар, олар планетаның көп бөлігін алып жатыр. Бұл жазықтар негізінен базальттан тұратын, ежелгі лаваның ағуынан пайда болған. Венераның бетінің шамамен 80%-ын осы жазықтар жауып жатыр.
- Венерада күкірт қышқылынан тұратын бұлттар бар. Бұл бұлттар соншалықты тығыз, олар күн сәулесінің көп бөлігін сіңіріп, планетаның бетінде үнемі тұманды атмосфера қалыптастырады. Сондықтан Венераның беті үнемі қараңғы әрі мөп-мөлдір болып көрінеді.
- Венераның бетінде қызықты географиялық құрылымдар бар, соның ішінде таулар мен жазықтар. Бұл құрылымдар әйелдердің есімдерімен аталған, мысалы, Афродита тауы грек мифологиясындағы махаббат құдайының құрметіне қойылған. Сонымен қатар планетаның бетінде жердің құрлықтарына ұқсас құрылымдар бар.
- Венераның атмосферасы өте күрделі, бұл оның зерттелуіне үлкен кедергілер жасайды. Кислород пен сутегіден тұратын атмосфера өте тез ыдырап, атомдық оттегінің көп мөлшерін шығарады, бұл басқа элементтермен белсенді әрекеттеседі.
- Венераның күн және түн бөліктері арасында температура айтарлықтай өзгереді. Тығыз атмосфера мен күшті парниктік әсердің арқасында температура бүкіл планетада бірқалыпты жоғары болады, бұл күн мен түн арасындағы айырмашылықты жоққа шығарады.
- Венераның бетінде бұрын су болғандығы туралы белгілер бар. Алайда жоғары температура мен қышқылды жаңбырлар салдарынан су қазіргі уақытта сұйық күйде бола алмайды. Оның атмосферасында су буы мен қышқылды жаңбырлар бар.
- Ғалымдар Венераның өткенде температурасының қазіргіден әлдеқайда жоғары болуы мүмкін екендігін көрсетті. Бұл вулкандық белсенділіктің көптігіне байланысты атмосферада көмірқышқыл газының деңгейінің күрт артуына әкелген болуы мүмкін.
Бұл қызықты деректер Венераның ерекшеліктері мен табиғатын тереңірек түсінуге көмектеседі. Венера әлі күнге дейін ең көп зерттелген, бірақ ең жұмбақ планеталардың бірі болып қала береді. Оның қатал жағдайлары мен ерекше атмосферасы оны зерттеу үшін қиын объектіге айналдырады, бірақ бұл ғалымдарды жаңа тәсілдерді іздеуге итермелейді.
